Süslenmiş Kuran askısında  Bayramlık şeker evinde ümmetin  Sövülürken sana kapısında  Salavat çeker evinde ümmetin   Gelirde herşey  elinden, dilinden Buğz ile yetinir korkak kalbinden  Cihad ister oturduğu yerinden Şehadet bekler…...

Sözün kalpten çıkarak kalbe koştuğu, anlatımların dinleyicilere aktarılan samimi ortamlarda kendiliğinden cereyan ettiği yani ilim sahiplerinin ilimlerinin kesbi olmakla beraber vehbi de olduğu, kağıda işlenmeden, besmele çekilerek başlanmış konuşmalarla yüreklere…...

Ne meşakkatli bir işmiş şu insanlık, insanlık keyfiyetini yakalayabilmek… Fert fert ve cemiyet olarak bulamamanın, insan olamamanın üzüntüsü içerisindeyiz. Âh bir yakalayabilsek şu keyfiyeti… Toparlanın, birleşin, yaklaşın; zahmete katlanma vakti!…...

O hangi ulvî ruhtur ki, şu bedende hapsedilmiştir? Şüphesiz o, El-Kevserî’nin ruhudur… Bu sözler Muhammed Ebu Zehra’nın ağzından İmam Zahid’in yanından ayrılırken kalpten taşarcasına çıkıvermişti… O zaman, İmam Zahid dünyamızdan…...

Bir kabiliyet ya da edinim, eğer Allah’tan o kişiye nimet olarak verilmişse o kişide şükür, külfet olarak verilmişse o kişide kibir zuhura getirir.

Tersinden heceleyelim:

Şükür, Allah’ın verdiğini nimet kılar...