Erdoğan seçimi bir kez daha kazandı. 2002 yılından bu yana zaten kazanıyor ve zaten ülkeyi o günden beri tek başına yönetiyor… O günden bu yana, gözleri kapalı ve ürkek, gözlerini kapamadan evvel gördükleri o doğrulmuş elin, yüzlerine inecek tokadını bekliyorlar! Oysa o el çoktan başka işlere girişmiş durumda… Böyleyken hâlâ bekliyorlar!

Bekledikleri, beklerken korktukları şey, Şeriat… Onu da en çok Erdoğan ile özdeşleştiriyorlar… Şeriat’ten korkarken Erdoğan’ı, Erdoğan’dan korkarken Şeriat’i hatırlıyorlar…

Şeriat’in varlığı kudumiyet belirtir, en mümtaz ve toplu haliyse Allah Resulü’nden bu yana, ebediyete kadar baki kalmak üzere var… Tatbiki ise kesintiye uğramış vaziyette…

Erdoğan’a gelince…

Bunların dimağına Erdoğan umumi manada ilk İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığını kazanınca düştü... 1994’te… O günden bu yana, neredeyse 30 yıl geçti. İçinden geldiği siyasî hareketin İslamcılığı sebebiyle Erdoğan’ı Şeriat korkularının sembol ismi haline getirmişlerdi, hâlâ da bunda bir değişikliğe gitmediler. Her seçimden önce Erdoğan namına yırtınarak “Bu defa kazanırsa Şeriat kesin gelir!” diye bağırdılar. Bu bilmem kaçıncı seçim oldu, Erdoğan bilmem kaçıncı kez kazandı, Şeriat gelmedi ama bunlardan bu Şeriat korkusu da hâlâ gitmedi…

Elbette bunların kimi sinsileri politik bir taktik olarak çığırıyor bu korkuyu... Ama Kemalizm elinde sarsaklaştırılmış kalabalık bir kitle Şeriat’in seçim kaybedilince geleceğinden gerçekten korkuyor, Erdoğan kazanınca Şeriat yönetimine geçileceğini zannediyor. Korktukları şey rahmanî, kendilerindeki korku cihazı da şeytanî olunca, korkuları bir türlü dinmiyor…

Onları biz rahatlatalım bari!

Korkmayın! Bu ülkeye rahmanî hoşamediler eşliğinde Şeriat bir gün mutlaka gelir ama Erdoğan’la bu ülkeye Şeriat sittin sene gelmez. Hatta bu ülkeye asıl Erdoğan onun başındayken Şeriat değil sittin sene, ilelebet gelmez! Bakmayın siz, tırsık Kemalistlerin kısır politika kışkışlarıyla ötüp durmalarına…

Önce Erdoğan’ın tek başına iktidar devresinin başına, yani 2002 yılına ve sonra bu anımıza, yani 2023 yılına bakın ve o günden bugüne bu ülke için gönlüyle Şeriat dileyenlerin sayısını oranlayın… Bunu yaparsanız zaten, Erdoğan kazandıkça, ülkede Şeriat isteyenlerin sayısının gitgide düştüğünü net olarak göreceksiniz. Herkes yakın çevresine baksın hiç olmazsa ve bu kaydettiğimiz vaziyeti oradan görsün…

Şeriat, 2002 yılında Müslüman Anadolu halkının gönlündeki güzeldi… Jakoben Kemalizm’e karşı bir gün zuhur edecek ve bu ülkede yaşayan her ferde yaşanmaya değer hayatı verecekti. Şimdi o güzel, o gönüllerin çoğunu, hem de “Bu devirde olmaz!” gibi bir gerekçeye inandırıldıkları için terk etti. Hatta nicesinin gönlünü sırf artık üniversitede başörtüsü takılabiliyor diye “Gerek kalmadı!” şeklinde ifadelendirilen bir gerekçeye inandıkları için terk etti. Zaten Erdoğan’ın çevresinde de “eski İslamcılara” şimdi “İslamcılık bütün sloganlarını gerçekleştirdi!” şeklindeki düşünceler hâkim, hem de hedefi yeşil Kemalizm ile soslanmış “Büyük Türkiye” hedefinin lehine tebdil lisanıyla serdedilip durulmakta… Bu düşünceler gazete köşelerinden, televizyonlardan, fikri göbek bağından besili kalem erbabı tarafından, Müslüman Anadolu halkının dimağına doğru, hem de uyuşturucu bir narkoz olarak püskürtülmeye başlandı. Zaten onlar da ihlâsla bütün seküler vatandaşları “Rahat olun yahu, vallahi billahi Şeriat getirmek gibi bir niyetimiz yok!” diye “Büyük Türkiye Yüzyılı” hedefi için önce rahatlamaya, sonra birlik olmaya davet ediyorlar…

Gerçekten de Şeriat’in gelme mevzuu noktasında rahat olmalılar… İktisat ilminin arz-talep kanunudur zira; Erdoğan iktidarının başında Şeriat’i talep oranı çok yüksek, Şeriat’i arz oranı sıfır iken, çeyrek asra yürüyen Erdoğan iktidarının anlık vaziyetinde Şeriat’i talep oranı çok düşük, Şeriat’i arz oranı sıfırın altında eksidir… E öyleyse Şeriat namına beliren bu menfi hali pür melalin müsebbibi kimdir? Ecevit mi? Şeriat aleyhindeki bu piyasayı kimin iktidar devresi oluşturmuştur? İnönü’nün mü?

Milenyum başında Müslüman Anadolu halkı, büyük çoğunluğu ile Şeriat namına tetikte beklerken, Erdoğan onları mevzilendikleri alandan bu emelle çıkardı, sisteme, hem de sistemin ana aksları üzerinde en küçük bir değişiklik de yapmadan entegre etti, şimdi aynı çoğunluk, hayatından gene çok memnun olmamakla beraber bu defa, hayatlarını bağladıkları şeyden de, o rahmanî emelden ve dahi o ilahi vecibe altında olmak mesuliyetinden de mahrum bir vaziyetteler…

Hani, devir İnönü ya da Ecevit devri olsaydı bunu çok rahat herkese anlatırdık da, herkese anlatmakta sırf Erdoğan devri olduğu için zorlanıyoruz…

Çünkü Şeriat dostu iken Erdoğan’ın nasıl olur da Şeriat’in gelmeme teminatı olduğunu anlatması da, anlaması da zor…

Yüzlercesi içinden küçücük bir misal vereceksek; Atatürk ve İnönü devrinde bile zina kanunen suç iken, zinayı suç olmaktan çıkartacak yasayı CHP’ye yaptırmaya kalksalar ortalık yıkılır, Müslümanlar buna şiddetle mukavemet gösterir ama zinayı suç olmaktan çıkartan yasayı Ak Parti iktidarında “Şeriat dostu” Erdoğan’a yaptırınca Müslümanların çıtı bile çıkmaz, “Ayıptır yahu!” çapında en ufak bir tepki bile verilmez…

Şimdi otursun ve herkes şunun hesabını yapsın:

-Yirmi küsur yılda Müslümanlar, CHP iktidarda iken yapmış olsa ortalığı yıkacakları kaç icraata Ak Parti iktidarı imza atınca çıtlarını bile çıkarmamışlardır?

Kaşık şekli verilmiş kerpetenle kaç defa ağzımıza yaklaştılar ve ağzımıza bir yemiş bırakmadıkları gibi ağzımızdan kaç defa diş eksilttiler, hesabını tuttunuz mu hiç?