Memlekete icabı mucibince kulak kabartılabilseydi eğer, ondan derin bir gıcırdama sesi geldiği de duyulabilirdi, ama işte bu yapılamaz, haliyle memlekette her şeyin çivisinin çıktığı da anlaşılamaz! Zira bu vaziyete kabarması gereken kulaklara da zaten beton dökülmüştür…

Memlekette üç kuruşa çalışan milyonlar, sendika ismi verilen köyün kadrolu ağalarınca, yanmasınlar diye közde çevrilip duran kazlar gibi çekip çevrilirler de, bu durumu memleketin kazları da dâhil kimse fark etmez, zira memlekette gözler de zaten, bakar ama görmez vasfıyla kördür…

Kör olmasaydı, memleketin en büyük işçi sendikası Türk-İş ağasının, işçi maaşının tespit toplantısında “Gıda enflasyonu %138, 7785 liradan aşağı maaşı konuşmayız!” diye ettiği lafı ilk görüşte irkilir ve toplu bir kıyım itirazıyla “Ulan kavlama! Gıda enflasyonu %138 ise maaş zammında çıtayı ne diye %50’de tutuyorsun!” diye konuşur ve böyle diyerek sendikacılığın aslında nezaret ettiği kimseleri korumak için değil, onları iktidar edenlere karşı mayıştırmak için kurulu olduğunu da görürdü!

Ama görülemez, zira memlekette sendikacılık cihazının çivisi işçi değildir, bilakis, işçi topluluğu, cücelerin değil sendikaların toprağa mafsal mafsal çiviledikleri bir Guliverdir!

Ama işte bu Guliver de, baştan değil şuurdan kördür ve bu sebeple kendisini devler tarafından toprağa lif lif bağlanmış tek bir cüce sanmaktadır!

Bize inanmayanlar, memleketin her meselesi ve sathına, eğer becerebilirlerse kulak kabartsınlar ve oradan gelen derin gıcırdamayı duysunlar!

Ve memleketin, çivileri de sökülmüş bir Liliput ülkesine döndüğünü bizzat görsünler! Vatandaş Guliver’in, Liliputianlar tarafından lif lif toprağa çivilendiği bir Liliput ülkesine…