Her türlü sapıklık, bin türlü demokrasi cilvesiyle alenileştirilmek isteniyor ve bu histeriye genellikle şu hıçkırıkla pasaport çıkartılıyor:

-Kendini böyle hissediyor, saygı duy!

Hilkatten erkekliği üzerine bok sürdürmemek için türlü cefaya katlanan sahici erkeklik melekemizi, gururla boka çalmak için merhamet ve demokrasi teranesi kasan ve işin madde cihetinden başka mana cihetinde de ibnelik belirten bütün bu şeytanlıklara, tam da rahmanî bir caka ile Euzu Besmele çekecek idare nerededir, Kafdağı’nın ardında mıdır?

O idare gelene kadar ofluyor pufluyor ve hakiki fikrin öfkesiyle:

-İbneliğe lüzum yok! Kendisini uzun süre çaydanlıkmış gibi hisseden bir şizofreni hastasına nasıl “Çaydanlık bey!” dememişsek, kendini kadın hisseden hilkatten erkeğe kadın, kendisini erkek hisseden hilkatten kadına da erkek demeyeceğiz!

Diye öfkelenecek ve tekrar tekrar meselenin bir farklı hissetme meselesi değil, bizi madde ve mana cihetiyle helâk etmek isteyenlerce edilen bir ibnelik meselesi olduğunu haykıracağız!

Tabi; ibneye ibne, ibneliğe ibne dememiz üzerinden duyar kasacak çok kibar muhafazakârlar engel olmazsa!

Olur a, böylece bir gün Kafdağı’nın ardına gitmiş idare de, çaydanlık değil de ibnelik bükecek çelikten balyozuyla beraber dönüverir!