Tanzimat’tan beri gelen sahte inkılaplar ile Anadolu halkını Müslümanlıktan uzaklaştırmak için her türlü fikir ve telkin cambazlığı yapıldı ve hala da yapılıyor.

Batılı yaşam tarzının ikame edilme sürecine giren yeni Türkiye'de, İslami tüm müktesebat namına ne varsa kısa bir zaman içerisinde gericilik remzi olarak sunulmaya başlandı. Bu işte muvaffakiyet ise ancak eskiye dair ne varsa kökü kazınacak ve toplum bazında bir anda yapılacak olan radikal yeniliklerle sağlanacaktı. Mesela, edep ve hayasını giyim ve kuşamının dış tezahürü ile de yansıtan Türk kadını, Avrupa’da tertiplenen güzellik yarışmalarında Batılının o zamana kadar aklının kıyısından bile geçiremeyeceği şekilde yarı çıplak, baldır bacak görülür oldu. Türk erkeği tekbir nidalarıyla arzı titreten heybet ve Müslümanlık vakarı örneği iken Cumhuriyet balolarında rakı ile  kıvamına gelerek vals eşliğinde her türlü kıvraklık maharetini sergiler hale getirildi.

Batılı yaşam tarzının, bin yıllık İslam toprağında on yılları geçmeyen bir zaman diliminde dikte edilebilmesi nasıl oldu? Bunda kuşkusuz basının payı büyüktü. Nasıl olmasın ki! Devrim basın-yayın işinde kendi kadrosunu kısa sürede oluşturdu ve sahip olduğu etki gücüyle halk üzerinde kısa sürede geniş çaplı bir şekilde tesir alanı kurdu. Kemalizm’in sivri tepelerinde Yunus Nadi imzalı Cumhuriyet gazetesi ve Tan Gazetesi gibi Allahsız, mukaddesatsız, milli ruh köküne düşman Yahudi sermayesi nüfusu altında basın-yayın organları yükseldi. Dönemin fani nimetlerine ve kendi menfaatlerine amade halleriyle yurdum insanını kendi ruhuna soğutma amacıyla, çağdaşlaşma görünümü altında Batı medeniyetine Yunan-Roma ayağından duhul ettiler. Yurdum insanının zihnine ektikleri bu ilk nüvelerin tutmasıyla beraber, günümüze kadar gelen uzantılarına yol açtılar.

Cumhuriyet nesli içinden infirat etmiş Kemalist-Türk burjuvazisi, namı diğer Beyaz Türkler... Türkün mana ve mukaddesatını yıkma saiki olarak günümüzde bu uzantının mücessem hali olarak görüldü.

Masonların, dönmelerin, sözde münevverlerin Şişli muhitlerinde yeni bir cemiyet kurma çabasının mahsulü bu tipler, eskinin köhneliğini yeniyle değiştirme mottosuna sahip olmaları ile Müslümanlıktan hazzetmeyen kimselerle genelde müttefiklik içindedirler. Bu güruh, cenazelerini özellikle Teşvikiye Camii’nden kaldırma adetleriyle tanınmaları ile beraber Nişantaşı meydanına metrelerce yükseklikte Noel ağacı dikmek gibi Avrupai yaşam biçiminden örneklik enstantaneler sergilemeyi de ihmal etmezler.

Bu modern seçkinler(!), kendilerine has gazeteciler ile cemiyette azınlık olarak gördükleri dindar kesimi ötekileştirmeye yönelik çabalarını her daim gösterirler. Mesela, Mehmet Ali Birand, Ertuğrul Özkök, Serdar Turgut gibi meşhur gazetecileri eliyle inkılap yobazlığının günümüzdeki mümessilleri olarak ülke gündemine Müslümanlar aleyhinde tesir etme hedefindedirler.

Müslüman Anadolu insanının, asırlık çınar vasfıyla devraldığı milli ve manevi mirasının kökünü mana ve ruh cihetiyle yıpratma amelesi mahut eller vasıtası ile hep icra edildi. Gazete, dergi, internet üzerinden her türlü neşriyat eliyle halkın ruhunu, kaba cihetinden nefsi hassasiyete indirgeyici çabalar sonucunda ekseriyetle dizi, spor ve kadın üçgeninde ucuz ve eğlencelik işler peşinde bir halk kitlesi oluşturuldu.

Kemalist, laik-hümanist, oportünist, gayesiz, nemelazımcı her türlü köksüz, ruhsuz tipoloji mantar gibi ülkemiz sınırları içinde bitmesine rağmen İslam namına fikir ve aksiyon davası gayesindeki Müslüman seciyesine haiz Anadolu çocukları da hep var olmuştur. Üzerinde Türk bayrağının mukaddes hilali dalgalanan bir vatanda aksi ihtimal muhaldir de...

Asırlarca muhtevasıyla haiz ruh çınarımız her türlü yöne yalpaladı ama yine dimdik ayakta kaldı ve kalacaktır da...