Nasıl bir devran ki; para kompradoru Ali Koç’a, Ferit Şahenk’e ait neşenin halayını, Malatya’da gariban Mustafa dayı çekmekte…

Faize nas ile savaş açanın, nazarlardan saklıdır ki; cephe hattımızda açtığı gedikten, püsküllü şapkaları ve topuklu çizmeleriyle işgal gücü kumandanları değil de, papyonlu smokin ve para bakışlı gözleriyle banka ceoları geçtiler ama Malatyalı Mustafa dayı, şuurunun iğdiş edilmiş mazlum vaziyetiyle içeriden onları, Konstantinapolis surlarını tepeleyen ve Topkapı’dan içeriye süzülen Sultan Fatih olarak gördü…

Ah güzel ama mazlum Mustafalarla masmazlum Türkiyem, ah!

Milyonlarca Mustafadan %14 ile toplanan para şimdi, rotatif kredilerde sanayiciye %35 ile satılmakta, bireysel kredilerde de bu oran %25 ile iteklenmekte, bankalar semizlendikçe semizlenmekte, yani püskül şapkalı ve topuk çizmeli işgal gücü eliyle ve son kertede elde kalmış don da süzülmüş bacaklardan sıyrılmaktayken, süzülmüş bacak sahipleri sırtlarına yeni bir bizon kürkü atıldığını vehmetmekte…

Ah, ayakları dibinde keçe olmayı şeref bildiğimiz Mustafa Dayılar diyarı ah!

Tersine bir fetih halinde bütün bir milletin, Topkapı’dan gıdım gıdım İstanbul’dan kovulduğu bir hengâmda, “Namus günü!” avazıyla irkilmek gerekirken, öldürücü gurur ve kusturucu şaşkınlık gramofonundan aheste bir marş:

“Fatih Topkapı’dan şehre giriyor!”

Diye ötmekte…

Ah Mustafa dayım ah!

Biz desek, dinlemeyeceksin de, hiç bari Bolivyalı şair Pedro Shimose’den şiirini alıp, akademinin Mustafasına çatmak için kullananların şarkısını bu defa biz alıp çarpıtalım ve yalnız senin kahrına ağıt olsun diye heceleyelim:

-Çek Mustafa Dayım çek çek! Çek Mustafa Dayım çek çek!

Senin ömrün hep böyleee çekmekle mi geçecek!

Çek Mustafa Dayım çek çek! Çek Mustafa Dayım çek çek!

Hal-layda kahır!

Kah-hırda halay!

Senin ömrün hepp böylee çekk-mekleee mi geçecek!