İnsansı bulutlardan tüten buhar değmese kavruk tenime

Oluşlar, kargaşalar, nice ilhamlar diriltecek ruhumu.

Hem belki çatmayacak ölüm kaşını

Dilim yudumlayacak hayat tuzunu

Gölgemin uzağında çocuk çadırları yakacağım

Vaad edecek cesaretim namlularda saklı.

Namluları süsleyen çocuk düşleri azığım..

Azığım olsa da çocuk düşleri..

Kâbuslarımdaki karanlığı yırtan çocuk düşleri..

Utanmaktan katlanmalı yüreğim gırtlak hizasına.

Ve namlum yürek hizasına.

Feda edilmemeliydi masum düşlere dokunan sevinç çığlıkları.

Ne bir namlu uğruna ne de mürekkebi dağıtan ihtiraslar uğruna.

Beraber oturmalı, ağırlamalı, ağlamalı..

Tuzlu deryalar akıtmalı yerin bağrına.

Akıtsın ki filizlensin çocuk düşleri uğruna..

Bir azap yangını titretir de vücudumuzda çocuk cesetlerini,

Gökler dolusu kızıllığa çalan kâbusların ıslak teriyle and içeriz.

Bir leş sürüsü abanınca mü'min bağrına,

Başkaca hezimet,

Vicdan esarete namzet.

Şafak sökmeden muştular mavzerin gizi

Süsler kavi salınışlar kuşluk vaktini.

Ve artık intikam taçlanmıştır ruhta bin bereket

Kötürüm vicdanlar yarılmış,

Pusatlar zulmün gediğine nişan almış,

Arşa şamil bir nida,

"Hak geldi batıl zail oldu"

Nihayet.