Duasını, hep yüksek fısıldama sesiyle, içinden eder… Çocukluğumdan beri duyarım… İçtenliği taptaze, birçok sabit duasından ikisi de şudur:

“Allah’ım! Bizi cennetine koyasın!”

“Allah’ım! Oğlum senden ne istise, ona veresin!”

Geçenlerde, olmadık bir şey oldu ve annem, yüksek fısıldama sesiyle her daim ettiği bu dualardan ikincisini, yüksek sesle ve bu defa yüzüme karşı ettikten sonra bana:

“Ne istedin, de hadi!”

Diye sordu. Ben de anında, bu duayı fısıldama tonundan duyduğum günden beri ne istediysem, onu söyleyerek karşılık verdim:

“Seni cennetine koymasını!”

Hani böyle bir anda, asgari bir şükran ve memnuniyet karşılığı beklersiniz değil mi?

Öyle olmadı ve annemin, kendime hayırlı bir kısmet değil de, kendisine cennet istememden ötürü suratı düştü…

Ve işte o an ben, Allah Resulü’nün:

“Cennet anaların ayakları altındadır…”

Hadislerini, bütün iliklerime kadar hissettim…

Gönderinde Allah rızasının sancağı çekili bir dilek mıntıkasında, Cennet, oğullarının selametini kendi cennetlerine tercih eden anaların ayakları altındadır…