Türkiye’de, Türkiye’yi olmadık bir gücün maliki kılan kuru bir hamaset kafası var! Türkiye dünya gücüymüş de, Cumhurbaşkanı da dünya lideriymiş filan! Oysa bu kuru hamaset kafasına:

“Ulan! 2022’den bu yana sokak köpeklerinin Türkiye’de öldürdüğü insan sayısı 50’yi geçmiş, neden bahsediyorsun sen!”

Dense, belki kuruyup kalacaktır ama kafadaki kuruluğun aşinalığıyla belki de kurumayacak ve ıslak bir gevşeklikle:

“Baksana! Bu alanda bile zirveye oynuyoruz!”

Diyecektir, kim bilir?

Evet, habere göre Dünya Sağlık Örgütü, Vietnam ve Hindistan gibi ülkelerle beraber Türkiye’yi sokak köpekleri açısından riskli ülkeler arasında göstermiştir. Hakikaten memleket sokak köpeği üzerinden öyle bir illete yakalanmıştır ki; akşam haberlerinde ağlayan bir babanın:

“Oğlumu dişlememişler abi, yemişler!”

Diye ağlamasına denk gelmeniz işten bile değildir? Dahası Türkiye’de sokaklar, kapınızdan itibaren ülkeyi Serengeti Milli Parkı gibi vahşi köpek belgeseli çekilebilecek bir kifayette göstermektedir. Gerçekten de uyanık bir yapımcı, Türkiye’deki herhangi bir koruluğa Serengeti süsü vererek belgesel çekmeye kalksa, evrensel köpek lisanının mahallini ele vermeyici avantajından da yararlanarak saklanabilecek, böylece üç kuruşluk masrafla üç bin liralık bir yapıma imza atabilecektir!

Trajı komik ama tirajı acıtıcı bu vaziyet bir yana, verilen istatistikler korkunçtur; 2030 yılında Türkiye’deki sokak köpeği nüfusu, insan nüfusunu geçecektir. İşin içine, köpek dişlemesinden vareste kuduz hastalığının, kesin bir tedaviye de malik olmaması katıldığında “Süper Güç Türkiye’nin”, sırf sokak köpeklerine ait zekerin burulma masrafını karşılayamadığı için yalın gelecekte başını, el an içine giriverdiği beladan çok daha ciddi bir belaya sokması kaçınılmazdır. Üstelik hal böyleyken sahada hâlâ “insan nefretinden doğma hayvanseverliğin” patronajı vardır. Kendisini kameraya alan partneri ile okul yoluna köpek maması döken hayvandan beter bir hayvanseverin (!), ormancıya bal sürüp onu ayılara havale eden, yüzücüye kan püskürtüp ona köpekbalıkları celp eden, eşiklere süt koyup ev ahalisini yılanlara ısmarlayan bir hainden farkı yoktur, ama böyleyken böyle bir ruh hastası güya hayvansever iken, ona itiraz eden herkes de hayvan düşmanı birer vahşidir!

“Dünya Gücü Türkiye” anlaşılan odur ki; bu ruh hastalarından bile ürkecek kadar ürkektir, öyle ki köpek teröründen dolayı sokakların, terörist gezen dağlar gibi güvensiz addedildiği bir devrede Türkiye’yi idare eden hükümet koştur koştur bir hayvan yasası çıkarmış, kendini korumak kastıyla bir köpeğe sopa kullanan bir vatandaşı adliyenin mevzuu haline getirmiştir. Oysa hayvanı mal statüsünden can statüsüne çıkaran ve muamelesine göre insana 4 yıl hapis bile yatırtan böyle bir hayvan yasası, sokak köpeklerinin nesline kıran girdiği, insanlarca soy kırıcı bir katliama uğratıldıkları bir devrin mevzuu olabilecekken, her yıl sokak köpeklerince onlarca çocuğun yenildiği, yüzlercesinin ısırıldığı bir vasatta süratle kanunlaştırılmıştır. Alev almış eşyaya benzin, tutuşmaya başlamış sobaya su dökercesine ciddi bir aksilik ve sarsaklık belirten bu yasa, sokak köpeği sorununun alevine, ona bir maşrapa olsun su dökmekten şu ana kadar aciz kalmış hükümetin bir de ona benzin dökmesine müteallik bir aksilik ve sarsaklıktır. Bu haliyle vaziyet her insaf ehline “Yuh ulan!” çektirici bir vasattadır. Böyleyken kuru hamaset kafası sahipleri bu kusturucu vasattan galiba:

“Bu kadar köpeğe yol verildiyse, devletin bu köpeklerden çipli mipli bir ordu kurma hesabında olma ihtimali yüksektir!”

Diye bir “dünya gücü” tevili çıkarma hazırlığındadır. Öyle ya; bu hususta şu ana kadar susmuş olmaları normal değildir. Fikir namusu mucibince hükümeti bu hususta asla yetersizlikle suçlamayacaklarına göre, içlerini dışa dökücü bir eylemle mevzunun orta yerine gene bir şeyler sıçratacakları kesindir… Bu hususta sıçratabilecekleri en mantıklı şey de, onların kafasıyla düşününce herhalde budur…